امام صادق ع درروایتی به 119 نشانه و علامت از علایم ظهور اشاره مى کند که در اینجا فقط به ذکر برخى از آن مواد 119 گانه اشاره مى شود. 
حضرت صادق ع به یکى از یارانش فرمود: 

1 ـ هرگاهدیدى که نوجوانان پسر همان کنند که زنان مى کنند  

بقیه در ادامه مطلب

2 ـ دیدى که ظلم وستم فراگیر شده است  
3 ـ و دیدى که قرآن فرسوده و بدعت هایى از روى هوا و هوس در مفاهیم آن آمده است  
4 ـ و دیدى که دین خدا(عملا) تو خالى شده و همانند ظرفى آن را واژگون سازند  
5 ـ و دیدى که کارهاى بد آشکار شده و از آن نهى نمى شود و بدکاران بازخواست نمى شوند  
6 ـ ودیدى که مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند .(همجنس بازی) 
7 ـ و دیدى که شخص بدکار دروغ مى گوید و کسى دروغ و نسبت نارواى او را ردّ نمى کند  
8 ـ و دیدى که بچه ها به بزرگان احترام نمى گذارند  
9 ـ و دیدى که قطع پیوند خویشاوندى شود  
10 ـو دیدى که بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش بر او نگردد
11 ـو که حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند 
12 ـ و دیدى که زنان با زنان ازدواج کنند.  
13 ـ و دیدى که انسانها اموال خود را به غیر اطاعت خدا مصرف مى کنند و کسى مانع نمى شود  
14 ـ و دیدى که افراد با کار و تلاش نامناسب مؤمن به خدا پناه مى برند  
15 ـ و دیدى که مدّاحى دروغین از اشخاص زیاد مى شود  
16 ـ و دیدى که همسایه همسایه خود را اذیت مى کند و از آن جلوگیرى نمى شود 
17 ـ و دیدى که کافر به خاطر سختى مؤمن شاد است  
18 ـ و دیدى که شراب را آشکارا مى آشامند و براى نوشیدن آن کنار هم مى نشینند و از خداى متعال نمى ترسند  
19 ـ و دیدى کسى که امر به معروف مى کند، خوار و ذلیل است  
20 ـ ودیدى که آدم بدکار در آنچه خداوند دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است  
21 ـ و دیدى که اهل قرآن و دوستان آنها خوارند 
22 ـ و دیدى که مردم به شهادت و گواهى ناحق اعتماد مى کنند  
23 ـ و دیدى که جرأت بر گناه آشکار شود و دیگر کسى براى انجام آن منتظر تاریکى شب نگردد
24 ـ و دیدى که مؤمن نتواند نهى از منکر کند مگر در قلبش  
25 ـ و دیدى که والیان در قضاوت رشوه بگیرند  
26 ـ و دیدى که پستهاى مهم والیان بر اساس مزایده است نه بر اساس شایستگى  
27 ـ و دیدى که مردم را از روى تهمت و یا سوء ظن بکشند  
28 ـ و دیدى که شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى شنیدن باطل برایشان آسان است  
29 ـ و دیدى که همسایه از ترس زبان به همسایه احترام مى گذارد  
30 ـ و دیدى که حدود الهى تعطیل مى شود و طبق هوى و هوس عمل مى شود  
31 ـ و دیدى که معاش انسان از کم فروشى به دست مى آید  
32 ـ و دیدى که مرد به خاطر دنیایش ریاست مى کند 
33 ـ و دیدى که نماز را سبک شمارند  
34 ـ و دیدى انسان ثروت زیادى جمع کرده ولى از آغاز آن تا آخر زکاتش را نداده است  
35 ـ ودیدى که دلهاى مردم سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان گران است  
36 ـ و دیدى که بر سر کسبهاى حرام آشکارا رقابت مى کنند  
37 ـ و دیدى نماز خوان براى خود نمایى نماز مى خواند  
38 ـ و دیدى مردم در اطراف قدرتمندانند  
39 ـ و دیدى طالب حلال سرزنش و مذمت مى شود و طالب حرام ستایش و احترام مى گردد 
40 ـ و دیدى در مکه و مدینه کارهایى مى کنند که خدا دوست ندارد و کسى از آن جلوگیرى نمى کند و هیچ کس بین آنها و کارهاى بدشان مانع نمى شود
41 ـ و دیدى که به فقیر چیزى دهند که به او بخندند ولى در غیر خدا ترحّم است  
42 ـ و دیدى که مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسى بجا آورند و کسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمى کند  
43 ـ و دیدى که عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آنها قائل نیستند بلکه نزد فرزند از همه بدترند  
44 ـ و دیدى که پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد 
45 ـ و دیدى که اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدکارى، کم فروشى و زشتى انجام نداده، ناراحت است  
46 ـ و دیدى که قدرتمندان غذاى عمومى مردم را احتکار کنند  
47 ـ و دیدى که اموال خویشان پیامبر ص (خمس) در راه باطل تقسیم مى گردد و با آن قمار بازى و شرابخورى شود  
48 ـ و دیدى که همّ و هدف مردم شکمشان و شهوتشان است 
49 ـ و دیدى که صدقه را با وساطت دیگران و بدون رضاى خداوند و به خاطر در خواست مردم بدهند  
50 ـ و دیدى که نشانه هاى برجسته حق ویران شده است، در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد.